Bir gün Peygamber efendimiz (Sallallahu aleyhi ve sellem) sabah namazını kıldırır. Sabah Namazını kıldırdıktan sonra Selam verir,

“Ebu BEKİR nerededir?” diye sorar.

Cemaatin arkasında, safların arkasından “buradayım efendim” der…

Efendimizmiz (Sallallahu aleyhi ve sellem), “Biraz yanıma gelirmisin” buyurur…

Ve Ebu Bekir efendimizin yanına gelir…

“Anlat bakalım bir şeyler oldu galiba” buyurur…

Hz. Ebu Bekir Sıddık: “Efendim tam siz birinci rekata tekbir aldınız, bende uydum, Fatiha-i Şerife’yi okurken, sonuna doğru gelirken, abdestime bir şüphe geldi, bir şey arız oldu. Hemen Namazdan çıktım abdestimi yenilemek üzere… Çıkınca orada bir altından bir kap gördüm, içi su dolu lakin üzerinde bir mendil örtülüydü. Hemen o su ile alel acele abdest aldım, o mendil ile kurulandım ve hemen geldim. Daha siz Fatiha’dan sonra Zammı süreye devam ederken yetiştim Ya RasulAllah..“

Efendimiz(Sallallahu aleyhi ve sellem): Ya Eba Bekir onun için sizi çağırdım. Çünkü ben tam Fatihayı okudum zammı süreyi okudum.

Rükuya gidecektim dizlerim tutuldu, bir türlü gidemiyordum ve ayetleri uzattım…“

Size müjdeler olsun YA EBA Bekir,

Sen yetişmen için namaza çıkınca o Altun kaptaki suyu getiren CEBRAİL (aleyhisselam) idi.

O mendili koyan MİKAİL (aleyhisselam) idi

Banada geldi Ebu Bekir namaza yetişecek Namazı biraz uzat diyen İSRAFİL (aleyhisselam) idi.

ONUN İÇİN SİZİ ÇAĞIRDIM buyuruyordu…“

Aşk ile Rabbine koşanın yardımına cümle melekler yetişir. Rabbim böyle bir aşkla hepimize namaz nasip etsin.✍